List kata psa... i inne wiersze by Alexa

Alexa

Mogłeś...mogłeś być teraz szczęśliwy...
Mogłeś...mogłeś długich dożyć lat...
Mogłeś...nie być wcale sprawiedliwy...
Mogłeś...uniknąć moich ran...

Lecz ty zamiast uciekać i ratować się,
do mojego domu wróciłeś się,
i do mnie łasiłeś się.

Ale ja nie doceniłam tego
dzieła psiego.
Zraniłam cię.
Zabiłam cię.

Odeszłam od zmysłów.
Nie wiedziałam co tracę.
Dopiero teraz żałują tego.
Mam nadzieję,że trafiłeś do nieba psiego

miczi

piekne.nielubie ludzi kturzy bijom psy i zabijajom.oni powinni pujsc do wiezienia!

Alexa

To logika.Miałam gdzies więcej moich wierszy zaraz wstawie.

edit:
,,Jak ja rozmawiam z bezdomnymi psami,,
Wleczesz się po ulicy,
co ranek,codziennie,
i kusisz ludzi tym twoim spojrzeniem.
Ale człowiek-nie czuły jest na takie stworzenia.
Spojrzy-lecz po chwili nadziei
tylko blade wspomnienie pozostanie w psim oku.
Może...Może trafisz na tego jednego z niewielu,
który cię pprzygarnie,pokocha.
Może...może sens twojego smutku i cierpienia poznasz dopiero na tym drugim świecie?

(*)Na tych,którzy odeszli(*)
Na tych,którzy odeszli,
czekają łąki zielone,
przpepiękne,wspaniałe,
kolorowe kwiaty-duze i małe.
I ciepła buda,
i pełna miska,
i inne wspaniałe psiska.
Ale...
ale chociaz pełna by była miska,
i choc nie byłoby tam warunków schroniska,
i choćby pies cieszył się nie tak jak w dni mienione,
i choćby każde psie marzenie zostało spełnione,
to pies nie będzie szczęśliwy,
do póki właściciel nie wiadomo jak srogi,
zawoła po śmierci do psa:,,do nogi!,,

miczi

ty bardzo umiesz pisac wiersze.tylko ze one som smutne.napisz cos wesolego.

Alexa

Mój piesek
Pies mój ma aż 4 łapy,
ogon,ładny i puchaty.
Gdy odchodzę smuci się,
-gdy przychodzę cieszy się.
Jest dość duży,
ale mały,
taki piesek-doskonały.
Gdy mi smutno,
on pociesza,
gdy się ciesze,
cieszy się ze mną,
chodzi ze mną wszędzie,
i kopie dziury na grzędzie.
Gdy mu zapne smycz,
on mik!I juz biegniemy.
Biegniemy ulicą,mijamy ludzi,
rowery,a przy tym dobre są atmosfery.
A gdy wracamy,
mój Chrupcio,
kładzie się i śpi...
i śpi...
i śpi...

miczi

bardzo ladnie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

UPOMNIENIE: Przeczytaj regulamin! - Kaśka

Znajomy

bardzo pięknie Alexa wiersze piszesz! Brawo!

Alexa

Wieje wiatr...
Pada śnieg...
Pies dokończyć chcę swój bieg...

Biegnie do domu,
przez pola,łąki,lasy,
nie robiąc przy tym hałasu.

Biegnie.Jest już na właściwej ulicy...
Coraz bliżej...
jeszcze tylko przejść przez ulicę...

PISK!!!

Nie dobiegł do domu.
Nie przywitał pana radosnym szczeknięciem.
Zginął.Zginął pod kołami.

Pan wyszedł na ulicę.
Rozpłakał się.
Nie ma juz psa.
Nie będzie szczekania
i ogonem merdania.
To juz koniec.
Po wszystkim.
Człowiek zepsuje wszystko...

K@$!@

Jejciu..jakie straszne..:(Mi też najłanijesze to tylko straszne historie wychodzą

Alexa

Ja pisze co czuje...po prostu...

Czerwona plama piaskiem przysypana,
tylko po moim piesku została.

Wypuszczałam gości za bramę mego domu,
bo po imprezie każdy był.
I przez prypadek pies też uciekł.-wróci-pomyślałam.
Lecz nie wiedziałam,że jak go znajdę to już nie będzie żył.

Pies nie wracał kilka dni,
trochę się już martwiłam,
ale nic nie zrobiłam.

Pewnego dnia idę do szkoły.
Mijam znane ulice,znane domy.
I widze policję,i auta roztrzaskane.
I wielką krwi plamę.
Podchodze bliżej-a na tej plamie...
leży mój piesek...

Wypadek był,
wszyscy przeżyli,
tylko mój pies nie przeżył...

Policjant piaskiem przysypał plamę,
a ja psa pochowałam.
Lecz go zapamiętałam.

I wierze w duchu że,
kiedyś spotkamy się

Ozzy'nka

śliczniutkie, naprawdę masz talent! nie to co moje wiersze

Lucy

Alexa

Nie.To akurat nie prawda.Ale są miliony takich przypadków.

Opowieść psa z pseudo hodowli

Gdy się urodziłem,
gdy na świat przychodziłem,
było ciemno i ciasno.
Miałem braci,
i siostry
i matke.
Marzyłem,by było jasno.

Leżałem tak przez miesiąc,
może trochę więcej.
Później przyszedł człowiek.
Wziął mnie za kark.
Moich braci też.
-Fajny z ciebie zwierz-powiedział do mnie.
Wrzucił mnie do pudełka,
w którym zmieści się tylko pchełka.

Później wyjął pudełko,
i położył na ziemi.
Przez wiele godzin leżałem,
i myślałem
gdzie ja jestem.
Kilku ludzi rodzeństwo me zabrało,
lecz mnie zostawiało.

Wieczorem późnym,
gdy ciemno było,
zimno mi się zrobiło.
Człowiek wziął mnie do auta.
Później nic nie pamiętam.

Pamiętam jedynie mróz na dworze,
w lesie,
i widok odjerzdżającego samochodu.
Później zaczęły się męki i udręki.
To było staszne.

Po kilku miesiącach trafiłem do schroniska,
ale nie życzę by to spotkało inne psiska.